Η πρώτη δημιουργία τους ήταν για θεατρικό έργο
Δεν υπάρχει μέρος του μάρκετινγκ μιας ταινίας που να είναι πιο σημαντικό από το τρέιλέρ της. Η οικονομική επιτυχία μιας ολόκληρης ταινίας -ακόμη και το μέλλον του στούντιο παραγωγής της- μπορεί να καθοριστεί με μια απλή προεπισκόπηση δυόμισι λεπτών που κυκλοφόρησε μήνες πριν από την πρεμιέρα μιας ταινίας.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτέλεσε η ταινία Wonder Woman της Warner Bros, το τρέιλερ της οποίας μέσα σε 48 ώρες από την κυκλοφορία του παρακολούθησαν περισσότερα από 13 εκατομμύρια χρήστες του YouTube. Ωστόσο, έχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί αυτές οι προεπισκοπήσεις ονομάζονται τρέιλερ και όχι προεπισκόπηση, αφού εμφανίζονται πριν από τις ταινίες;
Η πρώτη στην ουσία δημιουργία τρέιλερ σημειώθηκε το 1913, όχι για ταινία αλλά για θεατρικό έργο, κάτι που αποδεικνύει ότι τα τρέιλερ δεν παίζονταν πάντα πριν από την ολοκλήρωση της ταινίας.
Ο παραγωγός του Μπρόντγουεϊ Nils Granlund σκέφτηκε την κερδοφόρα ιδέα της διαφήμισης των επερχόμενων παραστάσεων σε εναλλασσόμενες προβολές στο Marcus Loew’s East Coast θέατρο. Χρησιμοποιώντας πρόβες από το The Pleasure Seekers, ο Granlund δημιούργησε μια σύντομη διαφημιστική «ταινία» για το έργο, προβάλλοντας έτσι την παραγωγή του και ενισχύοντας την δημοσιότητά της. Μια κίνηση που, χωρίς ο ίδιος να το γνωρίζει, έφερε την επανάσταση στο μάρκετινγκ ταινιών.
Η ιδέα εξελίχθηκε πολύ γρήγορα, ενώ την ίδια χρονιά ο παραγωγός William Selig μετέφερε στη μεγάλη οθόνη μια δημοφιλή σειρά από τις εφημερίδες με περιπέτεια και δράση, διαφημίζοντας το επόμενο επεισόδιο στο κοινό μέσω μικρών τρέιλερ. Ο ίδιος κατάλαβε πολύ γρήγορα ότι για να επιστρέψει το κοινό και την επόμενη εβδομάδα για το νέο επεισόδιο θα έπρεπε να φεύγει από την αίθουσα θέλοντας να μάθει περισσότερα. Πώς θα το επιτύγχανε αυτό; Με την δημιουργία ενός σύντομου τίζερ για το επόμενο επεισόδιο. Αυτό, λοιπόν, ήταν το πρώτο βήμα για τη δημιουργία ενός παραδοσιακού τρέιλερ ταινιών.
Αυτή η ιδέα λειτούργησε τόσο καλά που τα στούντιο άρχισαν σύντομα να δημιουργούν τα δικά τους τρέιλερ, σε αντίθεση με τα μεμονωμένα θέατρα που το έκαναν γι’ αυτούς μέχρι πρότινος. Η δημιουργία ενός τρέιλερ σύντομα έγινε μεγάλη επιχείρηση και, τελικά, πήραν την θέση και την έννοια που σήμερα γνωρίζουμε όλοι.