Τα μπαλάκια του τένις μπορεί να δείχνουν απλά, αλλά η κατασκευή τους είναι ολόκληρη… επιστήμη. Ξεκινάνε από καουτσούκ που το ζουλάνε, το κόβουν, το θερμαίνουν και το μετατρέπουν σε έναν μικρό… πιεσμένο πυρήνα γεμάτο αέρα. Μετά έρχεται η τσόχα – ένα μείγμα από μαλλί και νάιλον – που κολλάει με προσοχή πάνω στη μπάλα, και με τη βοήθεια ατμού «φουσκώνει» για να αποκτήσει το σωστό φινίρισμα. Τελευταίο βήμα; Έλεγχος ποιότητας και… στάμπα με το λογότυπο!

Όσο για το χρώμα, μέχρι τη δεκαετία του ’70 οι μπάλες ήταν λευκές ή μαύρες. Αλλά με την έγχρωμη τηλεόραση μπήκε στο παιχνίδι το έντονο κίτρινο – ή αλλιώς “τελεοπτικό νέον”, όπως θα μπορούσε να λέγεται. Η αλλαγή έγινε για να ξεχωρίζουν καλύτερα στην οθόνη, και από τότε καθιερώθηκαν.

Παρόλα αυτά, υπάρχει αιώνια διαφωνία: είναι όντως κίτρινες ή έχουν και λίγη πρασινάδα; Ακόμα και ο Φέντερερ είχε τις αμφιβολίες του. Τελικά, όπως λέει και η επίσημη Διεθνής Ομοσπονδία Τένις: “Μην το ψάχνετε, είναι κίτρινες!”